Drugi nazivi:
Cinnamomum zeylanicum/verum, Cinnamomum cassia
pravi cimet, cejlonski cimet, cimt
Kasija: cimet kasija, kineski cimet
Istorija
Cejlonski cimet originalno potiče iz Šri Lanke gde je poznat od 13. veka. Kasija se spominje u kineskoj knjizi o lekovitom bilju iz 2700 g. pre Hrista i time je jedan od najstarijih začina. Cimet je bio jedan od prvih začina donesen u Evropu s istraživačkih putovanja 15. i 16. veka. Kao i u slučaju karanfilića i muškatnog oraščića dugo je postojao trgovački monopol na cimet koji su imali prvo Portugalci, nakon njih Holanđani, a zatim Englezi. Pravi ili cejlonski cimet potiče iz Šri Lanke – ostrva koje se ranije nazivalo Cejlonom. Kasija ili kineski cimet potiče sa jugoistoka Kine. Ova i druge vrste cimeta (npr. indonezijski cimet koji je jednako vredan kao i cejlonski cimet) danas se uzgajaju u celoj tropskoj Aziji i na Karibima.
Botanički podaci
Cimet pripada porodici lovora i zbog toga je srodan i s lovorom. Kao začin upotrebljava se cela ili mlevena osušena kora s mladih grana. Kora cimeta gotovo uvek potiče iz kultura koje su se smestile u blizini vode jer ovoj zimzelenoj biljci treba puno podzemne vode. Prilikom branja grmolika stabla se seku sve do panja iz kojeg se kasnije razvijaju nove mladice. Izdanci rastu oko jedan metar godišnje, a nakon 2-3 godine se režu, uklanjaju se listovi i bočne grane, a kora se guli noževima. To se obavlja ručno, što je vrlo skupo. S tih komadića kore na kraju se guli spoljašnji sloj. Više takvih oguljenih komadića kore stavljaju se jedan u drugi i vešaju kako bi se osušili. Prilikom sušenja se oni omotaju jedni oko drugih u poznate smotuljke (rolnice). U zemljama uzgajivačicama se kao začin koriste i nezreli, osušeni plodovi cejlonskog cimeta (cimetov cvet) kao i kasije (kasijin pupoljak).
Ukus
Cejlonski cimet je vrlo aromatičan, toplo pikantan, sladak i žestok. Kasija ima sličan ukus, ali jednostavniji, oporiji i jači, njena kora je deblja, grublja i sivlja od kore svetlosmeđeg cejlonskog cimeta čiji su slojevi vrlo tanki i koji ima znatno finiju aromu. Obe vrste cimeta sadrže oko četiri posto eteričnog ulja, ali drugačijeg sastava.
Cimet u kuhinji:
- za slatka jela svih vrsta
- za pecivo, keks i kolače, npr. pužiće s cimetom
- za sutlijaš, kašu od griza i puding
- za pečene jabuke, kompote, voćne kremove, marmelade i umake chutney
- za čokoladu, kafu i čaj
- za kuvano vino, punč i likere
- za jela sa sočivom, pasuljem i pirinčem, npr. pilav
- za vrlo pikantna azijska (pogotovo kineska i indijska), orijentalna i arapska jela s govedinom, jagnjetinom, svinjetinom, živinom i golubovima, ali i za kuskus, tajine i curryje
- za vijetnamske supe, npr. pho
- kao sastojak mešavina začina poput curry praha, indijske mešavine garam masala ili kineskog praha od pet začina
- za začinjavanje nekih zapadnjačkih jela s mesom, često s faširanim mesom, poput variva, gulaša ili ćufti
Štapići cimeta moraju se razmrviti ili kuvati u tečnosti kako bi razvili svoju aromu, dok je mleveni cimet odmah daje, ali samo ako je dovoljno svež.
Izvor:kotanyi.com/rs
