Apiterapija

Apiterapija označava medicinsku primenu pčelinjih proizvoda. Ovo obuhvata med, polen, propolis, matični mleč i pčelinji vosak. Mnoge tvrdnje apiterapije nisu dokazane u naučnim standardima klasične medicine. Veoma je veliki broj varijeteta i bolesti gde se preporučuje lečenje apiterapijom, kao što je jačanje imuniteta.

Primena kroz istoriju

Veoma je teško utvrditi odakle potiču koreni apiterapije, ali se smatra da su drevne civilizacije Egipta, Grčke i Kine poznavali osnove apiterapije i primenjivali ih u lečenju bolesnika. Korišćenje meda i pčelinjih proizvoda poznato je hiljadama godina unazad i ovaj način lečenja je uvršten u mnoge religijske tekstove i knjige, kao što su Biblija, Veda ili Kuran. Tekstovi u ovim knjigama su uglavnom vezani za upotrebu meda, propolisa i matičnog mleča, a ne toliko za upotrebu voska.
Moderno proučavanje apiterapije, posebno upotrebe pčelinjeg voska, pokrenuo je Austrijanac Filip Terc (Phillip Terc), a rezultate istraživanja je objavio u “Izveštaju o svojstvima veze između uboda pčela i reumatizma“ objavljenog 1888.

Dok termin “Apiterapija“ obuhvata upotrebu svih pčelinjih proizvoda, ipak se najviše koristi u vezi sa upotrebom pčelinjeg voska, a manje kod upotrebe ostalih pčelinjih proizvoda.
Smatra se da terapija pčelinjim voskom može pomoći kod  lečenja artritisa, bursitisa, tendinitisa, zarastanja ožiljaka, lečenja herpesa i sličnih oboljenja.