Uzrok nastanka
Uloga nasleđa u pojavi kongenitalnog glaukoma je značajna, danas se zna da u većini slučajeva (80%) postoji recesivan tip nasleđa, ređe je u pitanju dominantan prenos osobina. Porast intraokularnog pritiska je izazvan poremećajem diferencijacije komornog ugla tokom intrauterinog razvitka i time uslovljenim uvećanjem otpora oticanju očne vodice
Klinička slika
Nekoliko nedelja ili meseci nakon rođenja roditelji primećuju da dete ima “ krupne oči“. Pri visokom očnom pritisku beonjača se rasteže i oko postaje izrazito veliko, što se naziva hidroftalmus ili buftalmus (volovsko oko). Stanje je obično jednostrano. Povećanje očne jabučice može biti vrlo izrazito pa se može dogoditi njeno pucanje i pri najmanjoj traumi. Oko je izrazito osetljivo na svetlost ( fotofobija) pa dete pogled i glavu okreće u suprotnu stranu od izvora svetlosti. Bolest može imati i blaži tok s manjim rastezanjem oka. U slučajevima kod kojih anomalija ugla, nije izrazita mogu da se znaci kongenitalnog glaukoma jave kasnije između 10. i 20. godine života. Ovaj juvenilni glaukom je samo kasna manifestacija kongenitalnog glaukoma i od njega se razlikuje manjim uvećanjem rožnjače i bulbusa u celini.
Dijagnoza
Rade se određivanje vida, pregled oka procepnom lampom (biomikroskopom), pregled oftalmoskopom (pregled unutrašnjih struktura oka, koji pokazuje, za glaukom tipične, promene na očnom živcu), tonometrija (merenje očnog pritiska), određivanje vidnog polja (periferni i centralni vid) i gonioskopija (sočivo koje se postavlja na oko kako bi se videlo stanje očnog ugla).
Lečenje
Lečenje kongenitalnog glaukoma je isključivo hirurškim putem.
