Papiloma virusi su specifični za određenu vrstu i ne napadaju druge vrste čak ni u laboratorijskim uslovima. Ljudi su jedini poznati rezervoar za HPV. Papiloma virusi su virusi bez omotača, ikosihedralne simetrije, a genom je sastavljen od dvovlaknaste kružne DNK sa približno 8000 parova baza.
Spoljašnjost virusnog genoma prekriva mali (L2) i veliki virusni protein (L1). Genom je podeljen u 3 regiona: rani region (E1-8) čine geni odgovorni za transkripciju, replikaciju i transformaciju plazmida, kasni region koji kodira mali i veliki kapsidski protein i kontrolni region koji reguliše transkripciju i replikaciju virusa.
Virus u organizam prodire kroz male traume na epitelu kože ili sluzokoža. Za svoju replikaciju zahteva visoko diferentovane ćelije, pa se stoga virusna replikacija dešava u površnim slojevima tkiva. Kod benignih tipova virusa replikacija se odigrava kao ekstrahromozomalna epizomalna ili plazmidska replikacija (stabilna replikacija u bazalnim ćelijama epitela), gde HPV genom postoji kao kružni epizomalni DNK odvojen od ćelijskog jedra domaćina, dok je kod potencijalno promalignih tipova replikacija uključena u hromozome jedra same ćelije domaćina, odnosno ovde se virusni DNK integriše u DNK ćelije domaćina.
Jedan domaćin može istovremeno biti inficiran sa više različitih tipova virusa (vegetativni oblik replikacije u površnim slojevima dobro diferentovanih epitelnih ćelija koje generiše progenski virus). Umnožavanje virusa u ovim ćelijama je ograničeno na jedro ćelije domaćina, a inficirane ćelije pokazuju visok stepen jedarne atipije. Većina virusnih gena nije aktivna sve dok inficirani keratinocit na napusti osnovni sloj (trenjem, češanjem).
Promene nastaju proliferacijom inficiranih keratinocita u bazalnom sloju ka površini epitela, čime se tip replikacije virusa menja iz stabilne u vegetativnu formu. Kod HPV infekcije nema citolize (kao kod infekcije herpes virusom), već se virusne čestice oslobađaju kao rezultat degeneracije i ljuštenja kože i na taj način inficiraju okolne zdrave ćelije.
Jedan domaćin može istovremeno biti inficiran sa više različitih tipova virusa (vegetativni oblik replikacije u površnim slojevima dobro diferentovanih epitelnih ćelija koje generiše progenski virus). Umnožavanje virusa u ovim ćelijama je ograničeno na jedro ćelije domaćina, a inficirane ćelije pokazuju visok stepen jedarne atipije. Većina virusnih gena nije aktivna sve dok inficirani keratinocit na napusti osnovni sloj (trenjem, češanjem).
Promene nastaju proliferacijom inficiranih keratinocita u bazalnom sloju ka površini epitela, čime se tip replikacije virusa menja iz stabilne u vegetativnu formu. Kod HPV infekcije nema citolize (kao kod infekcije herpes virusom), već se virusne čestice oslobađaju kao rezultat degeneracije i ljuštenja kože i na taj način inficiraju okolne zdrave ćelije.
