Refluksna nefropatija se definiše ožiljnim promenama u bubregu tokom vezikouretralnog refluksa. Vezikouretralni refluks (VUR) je poremećaj nastao disfunkcijom vezikoureteralnog spoja. On je često udružen sa uroinfekcijom i stvaranjem ožiljaka u bubrežnom parenhimu.
VUR može biti primaran ili sekundaran. Primarni VUR je posledica kongenitalne anomalije vezikoureteralnog spoja gde zbog kratkog intravezikalnog segmenta, kompresija tokom mikcije je nedovoljna da spreči refluks urina u ureter. Sekundarni VUR može da se javi kod dece sa intravezikalnom opstrukcijom ili neurogenom disfunkcijom mokraćne bešike.
Klinička slika
Refluksna nefropatija protiče u tri faze. Ona se u detinjstvu ispoljava simptomima urinarane infekcije, da bi se u jednom delu obolelih javili ožiljci u bubregu. Druga faza je asimptomatska, zbog lečenja ili hirurške intervencije. Bolesnici sa jednostranim ili bilateralnim ožiljavanjem mogu imato normalnu bubrežnu funkciju. Manji broj bolesnika, sa težim bilateralnim ožiljavanjem, pokazuje progredijentnu bolest, sa hipertenzijom i bubrežnom insuficijencijom.
Hipertenzija je kasna komplikacija, a može se razviti tek posle 20 godina. Refluksna nefropatija je najčešći pojedinačni uzrok terminalne bubrežne insuficijencije u dece. Hronična bubrežna insuficijencija razvija se u oko 10% bolesnika u kojih su u detinjstvu dijagnostikovane teške ožiljne promene. Terminalna bubrežna insuficijencija se razvije oko 21. godine.
Dijagnoza
Postavlja se na osnovu pregleda, laboratorijskih analiza, ultrazvuka, mikcione dinamske urografije.
Lečenje
Tok bolesti ne može biti izmenjen ni hirurškom korekcijom refluksa niti kontrolom infekcije i hipertenzije. Selektivna upotreba ACE inhibitora mogla bi da kontroliše krvni pritisak i da modifikuje hemodinamiku u cilju očuvanja bubrežne funkcuje. Terapija VUR-a podrazumeva lečenje i prevenciju urinarne infekcije, obzbeđivanje normalnog rasta bubrega, sprečavanje pojave novih ožiljaka i prevenciju bubrežne insufincijencije.
